Veel volwassenen die vertellen over hoe zij als kind mishandeld werden, vertellen vaak ook dat er ‘omstanders’ waren die wisten wat er thuis gaande was. Soms vertellen deze volwassenen dat zij dat als kind al wisten, anderen zijn zich dat in de loop van hun leven gaan realiseren. Voor velen is dat besef, men wist het maar heeft niets gedaan, net zo pijnlijk als de mishandeling zelf.

En het is moeilijk om in actie te komen. Zeker als het gaat om mishandeling binnen je eigen familie of je eigen vriendenkring. En we vinden het met z’n allen zo ingewikkeld dat we allerlei redenen bedenken wáárom we niet in actie komen. ‘Stel nou dat het niet waar is’, ‘Wat als ik het erger maak’. Maar kinderen die mishandeld worden leven als het ware  in een oorlogsgebied, en hebben recht op steun en hulp. En wij, de omstanders, de samenleving hebben de plicht om deze kinderen te helpen.