Wanneer een kind mishandeld wordt krijgt het soms het gevoel dat het een ‘slecht kind’ is. Een slecht kind wat geen liefde, aandacht verdient. Maar het hunkert er wel naar. Wat veel mishandelde kinderen doen, is het ‘slechte kind’ diep in zichzelf verstoppen en zich gaan gedragen als een ‘goed kind’. Zo ontstaat een buitenkant die niets met het innerlijk van het kind te maken heeft. Dat is een overlevingsmechanisme wat het kind ‘beschermt’, maar tegelijkertijd het kind ontzettend eenzaam maakt. En die eenzaamheid is een geweldige voedingsbodem voor alle negatieve gedachten en gevoelens die een mishandeld kind over zichzelf heeft. Negatieve gedachten en gevoelens die worden ingegeven door de manier waarop het kind door de ouders wordt behandeld.

Praten met deze kinderen, hen laten zien en voelen dat je hen ziet en hoort, laten zien en voelen dat het kind belangrijk voor je is, kan een bres slaan in die eenzaamheid, en een eerste stap zijn op weg naar hulp.