Seksueel misbruik wordt over het algemeen geassocieerd met mannelijke daders. Pas in de jaren negentig kwamen vrouwen niet alleen als slachtoffer, maar ook als dader in beeld. Toch is het lastig om het misbruikthema in combinatie met een vrouwelijke dader in ons denkpatroon in te passen. Het traditionele beeld van de vrouw is tenslotte het meer verzorgende, liefdevolle, moedertype. Zij zal minder geneigd zijn om geweld te gebruiken om haar belangen en behoeften af te dwingen. Een mannelijke dader, die met geweld neemt waar hij behoefte aan heeft, past beter in het cliché.

Bij seksueel misbruik gaat het echter vooral om het uitbuiten van een vertrouwensrelatie. Een vrouwelijke dader maakt meer gebruik van de alledaagse vorm van geweld; het beroep doen op liefde, op medelijden, het in verwarring brengen, in het hoofd van het slachtoffer gaan zitten. Of het blijft verborgen binnen de opvoedingstaken, zoals wassen en aan- en uitkleden. Zolang we denken dat vrouwen niet in staat zijn tot het plegen van seksueel misbruik zullen we ook signalen van slachtoffers blijven missen.